WK-debutant Dens (21) in tranen: “Zilver is niet te geloven” In zijn eerste WK bij de grote jongens gaf Tuur Dens meteen zijn visitekaartje af. De jongeling reed een knappe scratch, beloond met een zilveren plak. Na 60 ronden (15 km) was enkel de Fransman Donavan Grondin voor eigen volk beter in de sprint. Dens reed een uitgekookte wedstrijd. Hij was even op de vlucht met een Oostenrijker, maar reed voor de rest goed op het voor- of middenplan. In de laatste ronden schoof Dens gepast naar voren. De Amerikaan Gavin Hoover probeerde solo naar het goud te rijden, maar hij stuikte in elkaar. De rest ging er nog over. Dens volgde goed in het zog van Grondin. Die was te sterk, maar Dens was sterk genoeg om niemand meer over zich te laten komen. Knap zilver voor de jonge debutant. Het brons was voor de Brit Rhys Britton. Dens kan wel uit de voeten in de scratch: bij de vorige 2 EK’s voor beloften was hij goed voor brons in 2020 en zilver in 2021 op de afstand. “Ik reed verstandig en bleef koelbloedig” Onze man in Roubaix kreeg een emotionele Tuur Dens voor zijn microfoon. “Ik kan het totaal niet geloven”, vertelde de student industriële ingenieur. “Na de koers schoot ik even vol met tranen.” Dens reed een verstandige koers: “Dat moest ook. Ik ben nieuw op dit niveau. Ik heb niet de fond om heel de koers zot te doen en te proberen rond te rijden. Ik wist dat ik het op het einde moest doen en dat is gelukt.” “Ik voelde me op 4 ronden van het einde nog fris. Daarom ben ik niet teleurgesteld, want in de sprint kon ik er echt niet over. Ik heb mijn ding kunnen doen en ben heel verdienstelijk tweede.” Hij overleefde enkele aanvallen onderweg. “Ik zat bij een zenuwachtige Viviani en wist dat ik daar goed zat. Want dat kwam telkens goed. Ik zat heel de koers op mijn gemak, was nooit in paniek en bleef op het einde heel koelbloedig om mij te kunnen plaatsen en tweede te worden.” Wil Dens pistier worden? “100 procent. Ik rijd ook graag op de weg, misschien dat ik daar nog stappen in kan zetten, maar ik droom van de piste en ben daarvoor in de wieg gelegd. Daar ligt mijn toekomst, denk ik.” Dens hoopt volgend jaar prof te worden. “Ik denk dat ik van de koers mijn beroep kan maken.” Bekijk de zilveren scratchrace van Dens: Dens: “Had hier elke dag van gedroomd: het voelt als een overwinning” Kopecky verovert allereerste WK-zilver in afvalling Anderhalf uur na Dens was de tweede medaille voor elgië op dit WK een feit, getekend Lotte Kopecky. Ze mocht sprinten voor de gouden medaille in de allereerste editie van de afvalling voor vrouwen op het WK. Maar onze landgenote moest het onderspit delven tegen de Italiaanse Letizia Paternoster. De twee bleven over van een groep van 22 rensters, waarvan om de 2 ronden de laatste afviel. Kopecky reed ijzersterk en kwam nooit in de problemen. De Amerikaanse Jennifer Valente moest lossen voor brons, waarna Kopecky (25) en Paternoster (22) het onder elkaar mochten uitmaken. Daarbij toonde Paternoster dat ze nog net iets meer in haar benen had. De tranen stroomden volop bij de Italiaanse, die op het EK enkele weken geleden nog tweede werd achter de Française Valentine Fortin (vandaag 7e). Voor Paternoster is het de zesde WK-medaille sinds 2018, maar pas het eerste goud. Ze was al goed voor 2x zilver en 3x brons. De Italiaanse kende een moeilijk jaar, ze had corona en reed daardoor wellicht een mindere Spelen. Op het EK kwam ze weer boven water met 2x zilver in de afvalling en de ploegenachtervolging. “Even gevloekt, maar tevreden met zilver” Heef ze goud verloren of zilver gewonnen? “Ik heb het gevoel dat ik zilver heb gewonnen”, was Kopecky eerlijk. “Er had misschien meer in gezeten, maar dat is praat achteraf. Toen ik over de streep kwam, vloekte ik wel even.” “Maar uiteindelijk heb ik een mooi seizoen achter de rug en ben ik blij met wat nog maar mijn 2e WK-medaille is na de wereldtitel in 2017 met Jolien (D’hoore). Dus ben ik wel tevreden.” Op de piste kende Kopecky dit jaar de nodige pech, met 2 valpartijen op de Spelen. Daarom startte ze toch met revanchegevoelens: “In Tokio had ik de vorm die ik nog nooit had gehad. Ik was daar met ambitie, dus ik vond het jammer dat ik dat niet kon laten zien.” “Na een lang en slopend seizoen is het mentaal al een beetje op, met zilver ben ik tevreden. Dat motiveert me om ook nog in de laatste 2 nummers (omnium en puntenkoers, red) van het seizoen met volle goesting af te werken.” Kopecky controleerde de wedstrijd: “Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik à bloc zat. De benen waren zeker goed, maar Paternoster was iets slimmer of sterker op het einde. Ik maakte misschien wel een foutje in de sprint door het tempo er iets te veel uit te halen. Ze passeerde me met meer snelheid. Ik wist toen dat het moeilijk zou worden.” Bekijk de zilveren afvallingsrace van Kopecky: Kopecky: “Dit zilver blinkt toch wel”
