Wordt het zondag kermis in de Hel? De weersvoorspellingen voor Parijs-Roubaix sturen aan op een natte editie. Johan Museeuw is de ervaringsdeskundige bij uitstek, want hij won in 2002 de laatste regenversie van de kasseiklassieker.
Sinds 2002 hebben de deelnemers aan Parijs-Roubaix vrijwel altijd geluk (?) gehad met het weer. Regen bleef ergens kleven, maar zondag zouden we eindelijk nog eens een modderbad krijgen op de Noord-Franse stenen.
“Het wordt veel meer een eliminatie”, voorspelt Johan Museeuw, winnaar van de legendarische editie in 2002. “Er zullen enorm veel valpartijen zijn en de favorieten zullen heel snel bij elkaar zitten.”
Moeten de renners nu vooral hun techniek op de kasseien aanpassen? “De renners met crosservaring zijn enorm bevoordeeld”, zegt Museeuw vol overtuiging.
Bij nat weer moet je de fiets laten sturen. Dat klinkt raar, maar zo is het wel. Laat de fiets gaan waar die dat wil: als je te veel tegenstuurt, ga je onderuit.
“Zij weten perfect hoe ze zich moeten gedragen en wat hun fiets moet doen. Bij nat weer moet je de fiets laten sturen. Dat klinkt raar, maar zo is het wel. Laat de fiets gaan waar die dat wil: als je te veel tegenstuurt, ga je onderuit.”
“Cyclocrossers weten dat perfect, daar zijn ze mee vertrouwd. Bij regenweer hebben zij een enorm voordeel. Een kwestie van durf? Ja en neen. Je moet inschatten hoe snel je kan gaan. Je moet meer nadenken dan anders.”
“Schrik is ook niet het juiste woord. Je moet de hele dag de controle hebben over jezelf en je fiets. De finale wordt natuurlijk tactisch, maar je moet eerst zonder kleerscheuren in het Bos van Wallers geraken.”
“Ik schat dat er daar nog 20 à 30 man zal zijn. Dan is het nog 90 kilometer. Je moet daar vertrouwen hebben in je fiets en weten hoe snel je kan en mag gaan en wanneer je moet sturen.”
Schrijven we Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Zdenek Stybar dan al op? “Zij hebben een groot voordeel, ja, met hun stuurmanskunsten. Maar eerst moeten ze in de finale geraken.”
Bekijk de editie van 2002:
