Lang voor zijn periode als IOC-voorzitter was Jacques Rogge ook zelf een meer dan verdienstelijk sporter. Hij trok tien keer het truitje aan van de nationale rugbyploeg, maar vooral als zeiler scheerde hij hoge toppen. Rogge werd bij de junioren wereldkampioen in de Finn-klasse en drie keer vertegenwoordigde hij ons land op de Olympische Spelen: in 1968, 1972 (foto onder) en 1976. Op de Winterspelen van 1976 in Innsbruck was hij voor het eerst delegatieleider van de Belgische atleten. Rogge voerde ook de Belgische delegatie aan tijdens de politiek gevoelige Zomerspelen van Moskou in 1980. Toen de VS die Spelen boycotten, wilde de Belgische regering het Amerikaanse voorbeeld volgen. Maar Rogge was niet te vermurwen en trok toch naar Moskou. “Olympische Spelen en politiek meng je niet”, luidde het. In 1989 werd Rogge voorzitter van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC). Maar al snel werd duidelijk dat er voor Rogge, orthopedisch chirurg van opleiding, een internationale carrière was weggelegd. Twee jaar later werd hij lid van het IOC, in 2001 volgde hij Juan Antonio Samaranch op als voorzitter. Bescheiden Rogge volgt flamboyante Samaranch op Met Jacques Rogge aan het roer koos het IOC voor een stijlbreuk. De bescheidenheid van Rogge stond in schril contrast met de flamboyante stijl van zijn voorganger Samaranch. “Het zeilen en de zee hebben mij geleerd nederig te zijn”, vertelde Rogge daar ooit over. De Winterspelen van 2002 in Salt Lake City waren Rogges eerste Spelen als IOC-preses, maar de toekenning van die Spelen speelden ook een sleutelrol in zijn opmars naar de IOC-top. Als vicevoorzitter maakte hij in 1998 schoon schip binnen het IOC nadat gebleken was dat er omkoping in het spel was bij de toewijzing van de Spelen aan de Amerikaanse stad. “Mister Clean” maakt schoon schip binnen IOC Ook als IOC-voorzitter sneed de diplomatische, maar kordate Rogge met chirurgische precisie de zwakke plekken in de organisatie weg door een grondige reorganisatie door te voeren. Op die manier zorgde hij voor meer transparantie in het beleid. Het leverde hem de bijnaam “Mister Clean” op. Daarnaast voerde Rogge ook een verbeten strijd tegen doping in de sport. Onder impuls van de Belg werd het aantal dopingcontroles op de Olympische Spelen ruim verdubbeld. “Elke atleet die betrapt wordt, is een zegen voor de sport”, vond Rogge. Zelf beschouwde Rogge de oprichting van de Olympische Spelen voor de Jeugd, die in 2010 voor het eerst plaatsvonden, als een van zijn grootste verwezenlijkingen. Bij zijn afscheid als IOC-voorzitter in 2013 liet hij overigens ook een financieel kerngezonde organisatie na. Per olympiade draait het IOC een omzet van zo’n 4 miljard euro. Graaf Jacques Rogge: “Nil Volentibus Arduum” Jacques Rogge werd al in 1993 verheven in de adelstand met de titel van ridder. In maart 2003 werd hem de adellijke titel graaf verleend. Zijn wapenspreuk luidt: “Nil Volentibus Arduum”, Latijn voor “Waar een wil is, is een weg”. In 2013 kreeg Rogge van Koning Filip ook het Grootkruis in de Kroonorde. Onze landgenoot was ook Commandeur in de Orde van Oranje-Nassau, een belangrijk ereteken in Nederland. IOC: “We verliezen een goede vriend” Huidig IOC-voorzitter Thomas Bach schetst Jacques Rogge op de website van het IOC. “Jacques was in de eerste plaats iemand die echt van sport hield. Zijn passie voor sport was besmettelijk en droeg hij over aan iedereen die hij kende”, zegt Bach. “Als voorzitter heeft hij voor een modernisering gezorgd bij het IOC. Hij zal vooral herinnerd worden voor zijn inspanningen om jeugdsport te promoten en om de Jeugd Olympische Spelen in het leven te roepen. Ook in de strijd tegen doping was hij niet aflatend.” “De olympische beweging profiteert nog altijd van zijn werk. We verliezen vandaag een goede vriend en een gepassioneerde sportliefhebber.” Het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité BOIC laat weten dat als teken van respect de olympische vlag 5 dagen lang halfstok worden gehesen in het Olympisch Huis, in het Olympisch Museum en in alle IOC- en BOIC-gebouwen. “De familie heeft gevraagd dat hun privacy wordt gerespecteerd terwijl zij rouwen om hun verlies, en dat alle communicatie tijdens deze periode via het IOC of het BOIC verloopt”, klinkt het bij het BOIC. “Na een besloten familieplechtigheid zal later in het jaar een openbare herdenkingsdienst worden gehouden, waar leden en vrienden van de olympische beweging zijn leven en zijn grote bijdrage aan de sport zullen kunnen herdenken.”
