In aflevering 2 van onze podcast “15 minutes of fame” reconstrueren we de onwaarschijnlijke jacht op het werelduurrecord van Koen De Koker in 1996. In zijn zoektocht naar eeuwige roem kreeg De Koker kritiek, maar ook lovende kritieken uit onverwachte hoeken.
De poging van Koen De Koker was 25 jaar geleden nieuws in alle Belgische kranten en op radio en televisie. “Renner, zanger, paranormaal begaafd, metafysicus, fantasist, positivist. Koen De Koker is niet gemakkelijk te verwarren”, vatte Frank Raes de tenor in de media samen in zijn inleiding op Sportweekend.
De excentrieke De Koker was – en is nog steeds – een aanstekelijk positivo, maar kreeg in 1996 kritiek van de Belgische pers. Zowel voor als na zijn werelduurrecordpoging. Mede omdat hij vooraf niet meer dan 5 uur per week had getraind.
Zelfs na zijn poging in de rokerige zaal in Manchester waren de talrijke journalisten die hem vergezelden zeer kritisch. “Het was logisch dat ik veel negatieve pers kreeg”, zegt De Koker in “15 minutes of fame”.
