Mijn eerste reactie was: vanwaar komt dit? Maar gisteren heb ik toevallig Code Geel nog eens bekeken, de documentaire van Jumbo-Visma achter de schermen in de Tour.
Tegen het licht van wat in die documentaire te zien is, verrast het me niet dat Dumoulin deze beslissing genomen heeft.
Ik vind dat Dumoulin dat heel rustig, volwassen en in goede bewoordingen uitlegt in zijn verklarend filmpje. De verwachtingen bij een topcoureur zijn helemaal niet te onderschatten.
Sinds eind 2017 is Tom Dumoulin een zoekend iemand en een zoekende renner. Hij is niet meer Tom Dumoulin, die jongen uit Maastricht die heel goed kan fietsen. Neen, plots na die Giro-zege in 2017 werd hij de bekende Nederlander Tom Dumoulin. Hij is het bezit van iemand anders geworden, de hele natie.
Dumoulin kroonde zich tot de eerste Nederlandse groterondewinnaar sinds Joop Zoetemelk. Dat is wel wat.
Het feit dat Dumoulin Team Sunweb in 2019 na al die succesvolle jaren verliet, was achteraf bekeken ook wel een teken dat hij het daar gezien had. Hij was op zoek naar iets nieuws. Maar dat overkomt wielrenners wel vaker.
Sinds zijn tweede plaatsen in de Giro en de Tour in 2018 is het vooral kommer en kwel geweest bij Dumoulin. Die aanslepende blessure in 2019 zorgde ervoor dat hij 14 maanden aan de kant stond.
In de documentaire Code Geel zag je in de eerste 12 dagen van de Tour ook een jammerende en (aan het zitvlak) geblesseerde Tom Dumoulin, die boos was op zichzelf en huilde in de bus.
